Η ταινία Μάφια του 1967 θεωρείται η καλύτερη ταινία με θέμα τη μαφία που γυρίστηκε ποτέ.

Η ταινία Μάφια, τίτλο με τον οποίο κυκλοφόρησε στην Ελλάδα, του Νταμιάνο Νταμιάνι βασίζεται στο μυθιστόρημα Η μέρα της κουκουβάγιας του Λεονάρντο Σάσα, ο οποίος εμπνεύστηκε από την υπόθεση του κομμουνιστή συνδικαλιστή Ακούρσιο Μιράλια, που δολοφονήθηκε στη Σικελία το 1947. Θεωρείται επίσης η καλύτερη ταινία με θέμα τη μαφία που γυρίστηκε ποτέ. H μαφία, ο νόμος της σιωπής, οι διασυνδέσεις του οργανωμένου εγκλήματος με την πολιτική εξουσία και η νοοτροπία της μαφίας στον πληθυσμό αποτελούν τις αφηγηματικές βάσεις της ταινίας. Πρόκειται με άλλα λόγια για μια πολιτική καταγγελία με μεγάλη, όμως, κινηματογραφική ένταση με επίκεντρο τον λοχαγό Μπελόντι, θαρραλέο Δαυίδ που προσπαθεί να νικήσει έναν φαινομενικά άτρωτο Γολιάθ. Στο κέντρο της αφήγησης είναι ο νόμος της σιωπής, με τη σειρά του μουλωχτός χαρακτήρας του έργου, ικανός να σκοτώνει πιο πολύ από τη μαφία χάρη στην ικανότητά του να διεισδύει κρυφά στις συνειδήσεις. Αξιοσημείωτη αναδεικνύονται οι ερμηνείες της Κλάουντια Καρντινάλε και άλλως δευτερευόντων χαρακτήρων. Τη σκηνή όμως κλέβουν ο Φράνκο Νέρο και η Καρντινάλε που εκείνη τη χρονιά βραβεύτηκαν με το Δαβίδ του Ντονατέλο. Ο σκηνοθέτης Νταμιάνο Νταμιάνι, βαθύς γνώστης του κινηματογραφικού μέσου, προσφέρει μια εναργή αφήγηση με λεπτές ψυχολογικές αποχρώσεις που στηρίζονται πάνω στη σοφή χρήση μιας χρωματικά μεστής και ζεστής φωτογραφίας, προκειμένου να αποδώσει την παραβιασμένη ομορφιά της Σικελίας στον αέναο αγώνα της με τον καρκίνο του οργανωμένου εγκλήματος που τρώει τις σάρκες της. Σπουδαίο καστ ηθοποιών σε μια μεγάλη και όλο και πιο επίκαιρη ταινία.