«Εάν σήμερα ή αύριο δεν γίνουν αλλαγές στη στρατηγική, θα αναγκαστώ να μιλήσω με την ηγεσία του υπουργείου Άμυνας και την ηγεσία της χώρας για να τους εξηγήσω την πραγματική κατάσταση στο πεδίο. Είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα κατάσταση. Είναι εντυπωσιακό, θα έλεγα». Αν το παραπάνω «τελεσίγραφο» προς την ανώτατη ηγεσία των Ρωσικών Ενόπλων Δυνάμεων -και όχι μόνο- δεν είχε ως αποστολέα το Ραμζάν Καντίροφ, πρωτοπαλίκαρο του Ρώσου Προέδρου, Βλαντιμίρ Πούτιν, που έσπευσε προς βοήθεια του τελευταίου από τις πρώτες ημέρες της «ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης» της Μόσχας στην Ουκρανία, τότε οι πληροφορίες για την «ανακατάληψη» του βορειοανατολικού θεάτρου του πολέμου στην Ουκρανία από τις εγχώριες δυνάμεις δεν θα ήταν το ίδιο βάσιμες, με δεδομένο και τον εν εξελίξει, παράλληλο πόλεμο παραπληροφόρησης, στον οποίο επιδίδεται το Κρεμλίνο.
Ωστόσο, ο Τσετσένος πρώην αντάρτης και νυν ηγέτης της Δημοκρατίας της Τσετσενίας (από το 2007 και εξής) έχει διαγράψει πολλά χιλιόμετρα στα χαρακώματα, ώστε να εκτιμήσει μάλλον ρεαλιστικά το συσχετισμό ισχύος στο πεδίο της μάχης στην παρούσα φάση, έχοντας στρατολογήσει από την πρώτη στιγμή δεκάδες μαχητές που πολεμούν πλάι στα ρωσικά στρατεύματα.
Μολονότι δεν είναι η πρώτη φορά που τοποθετείται δημόσια -και αινιγματικά- απέναντι στην εξέλιξη των στρατιωτικών επιχειρήσεων στην Ουκρανία, η φιλική σχέση, ωστόσο, που διατηρεί από χρόνια με τον Ρώσο Πρόεδρο, Βλαντιμίρ Πούτιν (με τον οποίο συναντήθηκε στις 5 Αυγούστου στο Σότσι), αλλά και η ευρεία απήχησή του στη ρωσική κοινή γνώμη (έχοντας τιμηθεί ως Ήρωας της Ρωσικής Ομοσπονδίας το 2004), προσδίδουν στη γνώμη του ιδιαίτερη βαρύτητα στο πεδίο της εσωτερικής νομιμοποίησης της «ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης», προκαλώντας νέο πονοκέφαλο στο Κρεμλίνο.
Ο Ραμζάρ Καντίροφ, άλλωστε, διαδραματίζει και ρόλο αναμεταδότη της ρωσικής εκδοχής του πολέμου στα κοινωνικά δίκτυα (χωρίς να ελέγχεται απόλυτα από το Κρεμλίνο), όπου διατηρεί χιλιάδες ακολούθους, ενώ δεν φείδεται δημόσιων παρεμβάσεων, συνήθως για να ασκήσει πίεση κατά καιρούς στη Μόσχα, με απώτερο στόχο την ικανοποίηση προσωπικών αιτημάτων του.
Αυτή τη φορά, όμως, ο «χρησμός» Καντίροφ έρχεται τη στιγμή της κορύφωσης της Ουκρανικής αντεπίθεσης, την οποία η ρωσική πλευρά φαίνεται πως αρχικά υποτίμησε, οδηγώντας ακόμη και το ρωσικό Τύπο (αν και ελεγχόμενο) στην παραδοχή σειράς λαθών και προβληματισμού για το τελικό αποτέλεσμα της σύγκρουσης.
Εκτός από τις απώλειες σε πολεμικό υλικό, που ανέρχονται σε 5.800 κομμάτια στρατιωτικού εξοπλισμού για τους Ρώσους, σύμφωνα με τον ιστότοπο του προγράμματος Oryx, το «τελεσίγραφο» Καντίροφ αναδεικνύει πρωτίστως την έλλειψη συντονισμού και αντανακλαστικών από τη φυσική ηγεσία του Ρωσικού στρατού, αφήνοντας παράλληλα ανοιχτό το ενδεχόμενο ο Ρώσος Πρόεδρος να μη διαθέτει την πραγματική εικόνα των πολεμικών γεγονότων.
Όπως ισχυρίζεται ο κ. Καντίροφ, μπορεί να μην έχουν περιέλθει πλήρως σε γνώση του Ρώσου Προέδρου, Βλαντιμίρ Πούτιν τόσο η ανακατάληψη περίπου 40 κατοικημένων περιοχών από τους Ουκρανούς πολεμιστές (μεταξύ των οποίων οι πόλεις Μπαλακλέγια, Ιζιούμ, Βολτσάνσκ), όπως και οι όποιες αστοχίες κατά την εκτέλεση της «ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης» από τα ανώτατα στελέχη των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων, κυρίως σε επίπεδο πληροφοριών και υποστήριξης.
