Ακόμα κι αν δεν είσαι σομελιέ οφείλεις να γνωρίζεις μερικά πράγματα για το πώς μπορείς να πιείς ένα κρασί της προκοπής, αποφεύγοντας τους «γύψους» -εξάλλου, η ζωή είναι πολύ μικρή για να χαλάς το συκώτι σου με αλκοόλ δευτέρας διαλογής. Έχουμε και λέμε, λοιπόν:
> Μην μπεις στον πειρασμό ν’ αγοράσεις κρασί που τιμολογείται κάτω από τα 10 ευρώ γιατί, εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, δεν μπορεί να κάνει την διαφορά. Αναλογίσου μόνο το εξής: Αν αφαιρέσεις τον φόρο αλκοόλ και τα κόστη συσκευασίας, διαφήμισης, διανομέα κλπ, μένεις με ένα προϊόν που κοστολογείται μετά βίας γύρω στα 2-3 ευρώ. Αυτό από μόνο του λέει αρκετά πράγματα για την ποιότητα του «εξαιρετικού» προϊόντος που προτίθεσαι να αγοράσεις.
> Την καλύτερη σχέση μεταξύ κόστους και ποιότητας την έχουν κρασιά που κοστολογούνται από 10 έως 30 ευρώ.
> Το «χύμα» είναι λαχείο. Μπορεί να σου «κάτσει» και να είναι απολύτως αξιοπρεπές, μπορεί όμως να είναι χειρότερο κι από το ξύδι που βάζεις στη σαλάτα σου.
> Εμπιστεύσου τα λεγόμενα «τρία Π» -δηλαδή, τον Παραγωγό, την Ποικιλία και την Περιοχή που αναγράφονται πάνω στο μπουκάλι. Στην περίπτωση που τα στοιχειά αυτά δεν αναγράφονται πάνω στο μπουκάλι, το κρίμα στο λαιμό σου.
> Στα πολύ καλά εστιατόρια, μη διστάσεις να επιλέξεις το κρασί του καταστήματος και αυτό γιατί είναι μάλλον απίθανο ο ιδιοκτήτης να θέλει να χαλάσει το (εξαιρετικό) όνομα που έχει στην πιάτσα σερβίροντας «φόλα».
