> Αν ξεπεράσεις τα ζόρια μία φορά, μπορείς να το ξανακάνεις. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι δε θα νιώσεις φόβο ή αμφιβολίες. Ακόμη κι έτσι, όμως, πρέπει να συνεχίσεις. Να μην τα παρατήσεις. Και να είσαι πάντα έτοιμος να υποφέρεις.
> Μεγάλωσα στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης. Όταν ήμουν μικρός, είχα ένα μικρό περιστερώνα με τον οποίο καταπιανόμουν, ενώ καμιά φορά θα έκλεβα κάνα περιστεράκι από τον περιστερώνα κάποιου γείτονα. Όσο για τους γονείς μου, ο πατέρας μου έφτιαχνε καπέλα, ενώ η μητέρα μου δούλευε σε ένα μικρό εστιατόριο. Όταν σε κάποια φάση, στα 16 μου, με απέβαλαν από το σχολείο όπου πήγαινα, και οι δυο τους τα έβαψαν μαύρα.
> Η αληθινή φιλία μπορεί να σου δώσει απίστευτη δύναμη. Τη θεωρώ από τα πιο πολύτιμα αγαθά στη ζωή. Το να μπορείς δηλαδή να στηριχτείς σε κάποιον, αλλά κι εκείνος σ’ εσένα.
> H πειθαρχία που απαιτεί η ψυχοθεραπεία με βοήθησε όσο τίποτα να συμφιλιωθώ με τον εαυτό μου. Όλο αυτό όμως είναι κάτι που συνέβη πριν από πολύ καιρό. Πλέον – και όπως το έχει θέσει πολύ ωραία ηRihanna σε κάποιο τραγούδι της – τα πηγαίνω περίφημα με τις φωνές μέσα στο κεφάλι μου.
> Ναι, εξακολουθώ να νιώθω δυνατός. Γιατί να μη νιώθω άλλωστε; Τρώω καλά, ασκούμαι τακτικά και αποφεύγω τις καταχρήσεις. Τι πρέπει δηλαδή να κάνω για να σου αποδείξω ότι είμαι όντως δυνατός; Να σου σπάσω κάνα δυο δόντια;
> Ποια από τις ταινίες μου θα πρότεινα σε κάποιον που δε με έχει δει ποτέ στον κινηματογράφο; Ειλικρινά δεν το έχω σκεφτεί ποτέ και δεν πρόκειται να το κάνω τώρα. Πιθανότατα θα του έλεγα ότι είναι προτιμότερο να διαβάσει κανένα βιβλίο.
> Ένα από τα πράγματα που με εκνευρίζουν απίστευτα είναι το να μιλάς για μένα πίσω από την πλάτη μου. Για οποιοδήποτε θέμα με αφορά.
> Πάντα υπάρχει περιθώριο για βελτίωση. Στα πάντα. Και δεν εννοώ μόνο στο πόσο ειλικρινής, πιστός, συμπονετικός και ανεκτικός μπορείς να είσαι. Προσωπικά, πάντως, θα ήθελα να έχω περισσότερη υπομονή.
> Όταν ήμουν πιτσιρικάς, τραύλιζα. Καμιά φορά το κάνω και σήμερα. Μικρός όμως είχα μεγάλο πρόβλημα. Με τον καιρό έφυγε, αν και τώρα τελευταία έχει ξανακάνει την εμφάνισή του. Μπορεί να οφείλεται στο ότι νιώθω απίστευτα κουρασμένος, δεν ξέρω… Όχι ειδικά τώρα που μιλάμε, αλλά τα τελευταία χρόνια γενικότερα.
> Το ότι μεγαλώνω το θεωρώ απόλαυση – δεν είμαι δα και νεκρός [γέλια]. Τι συμβαίνει όταν πεθαίνουμε; Κάποιοι λένε ότι παύουν τα προβλήματα. Αν το καταλαβαίνεις αυτό, εξήγησέ το μου κι εμένα, σε παρακαλώ.
> Η ίδια η πατρότητα με έκανε να καταλάβω ότι ήμουν έτοιμος να γίνω πατέρας. Ειλικρινά δεν είχα ιδέα ότι ήμουν έτοιμος να γίνω πατέρας μέχρι τη στιγμή που έγινα. Πλέον λέω σε όλους να κάνουν παιδιά. Και ναι, δεν είναι ποτέ αργά να γίνεις γονιός.
Δεν πρόκειται να σου πω αν κάποτε γούσταρα την κόκα. Δεν θέλω να το συζητήσω επειδή πρόκειται για ένα θέμα που δεν μπορεί να αναλυθεί σε μια κουβέντα σαν αυτήν που κάνουμε εμείς τώρα. Πρόκειται για ένα θέμα σοβαρό το οποίο χρήζει σοβαρής ανάλυσης από σοβαρούς ανθρώπους σε ένα εξίσου σοβαρό περιβάλλον. Οπότε, συγνώμη, αλλά δεν… Οποιαδήποτε κουβέντα για αλκοόλ, κόκες, «φούντα» και λοιπές ουσίες κομμένη.
> Οι χαρακτήρες που υποδύομαι έχουν την κακή συνήθεια να με ακολουθούν παντού.
> Αν πω ότι είμαι φύσει αισιόδοξος, μπορεί να φανώ ηλίθιος. Αν πω ότι δεν είμαι, θα χαρακτηριστώ κυνικός. Ποιος ξέρει, τελικά μπορεί να είμαι και τα δύο.
> Στα 17 μου κατατάχθηκα στους πεζοναύτες. Η εμπειρία αυτή με διαμόρφωσε. Για την ακρίβεια, ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που ένιωθα ότι, ακόμη κι αν μου τύχαινε κάποια μεγάλη αναποδιά, θα συνέχιζα την προσπάθεια μέχρι να τα καταφέρω. Επίσης, ήταν η πρώτη φορά που ήθελα τόσο έντονα να προσφέρω στον πλησίον μου και που ένιωθα συντροφικότητα, αλλά και περηφάνια. Στους πεζοναύτες τελικά έμεινα τρία χρόνια. Έφυγα επειδή μου έλειπε η μάνα μου. Σοβαρά. Μου έλειπε το σπίτι μου.
> Θεωρώ γελοίο να μετανιώνεις για πράγματα που έχεις κάνει. Προσωπικά, το μοναδικό πράγμα για το οποίο θα μετάνιωνα θα ήταν το να αγνοώ κάτι για το οποίο θα έπρεπε όντως να νιώθω μετάνοια. Αμετανόητα [γέλια].
> Ο όρος «κινηματογραφικός αστέρας» μου αρέσει. Ακούγεται ποιητικός, παραμυθένιος, μολονότι δεν κρύβει μέσα του το παραμικρό ψήγμα αλήθειας.
> Πάντα μου προξενούσε εντύπωση το σημείο στο οποίο μπορούν να φτάσουν οι άνθρωποι για τη θρησκεία. Η ιδέα ότι μια θρησκεία σου επιτρέπει να επικοινωνήσεις με το Θεό ενώ κάποια άλλη όχι μου φαίνεται εντελώς παράλογη. Αν και γαλουχήθηκα με τις αρχές του ιουδαϊσμού, θα έλεγα ότι πλέον «θρησκεία» μου είναι το να κάνω το σωστό και το δίκαιο.
> Ένας ηθοποιός δεν κάνει τον εαυτό του να κλάψει ή να γελάσει. Επιπλέον, δεν ισχύει αυτό που λένε ότι ο ηθοποιός είναι γυμνός στη σκηνή. Καθήκον του ηθοποιού είναι να παίξει μια σκηνή όσο καλύτερα και με όσο μεγαλύτερο βάθος γίνεται προκειμένου να αποδώσει όσο το δυνατόν πιο πειστικά τη σημασία του γεγονότος που η σκηνή περιγράφει. Ό,τι προκύψει από αυτή την προσπάθεια γίνεται κομμάτι της αλήθειας του έργου που διαδραματίζεται στο σανίδι ή στην οθόνη.
> Ο πιο αυστηρός κριτής του εαυτού μου είμαι εγώ ο ίδιος.
> Λόγω των βιωμάτων που είχα κατά την παιδική μου ηλικία απεχθανόμουν το χρήμα. Θυμάμαι τους γονείς μου μονίμως πιεσμένους με λογαριασμούς και μικροέξοδα. Κάπως έτσι έφτασα στο σημείο να πω: «Γ@μ@ το χρήμα!». Ειλικρινά δεν μπορούσα να βλέπω τους πάντες γύρω μου να αγχώνονται για την τσέπη και την οικονομική τους ευμάρεια τη στιγμή που εγώ ήμουν πανί με πανί. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο, αν, για παράδειγμα, κάποιος κολλητός μου αγόραζε καινούριο αυτοκίνητο, το πρώτο πράγμα που θα έκανα μόλις το έβλεπα ήταν να το φτύσω. Κάτι που, εννοείται, κανένας δεν εκτίμησε ποτέ.
> Θέλεις να κάνεις καλή εντύπωση στις γυναίκες από την πρώτη στιγμή; Σταμάτα να τρως τα νύχια σου. Χτες.
> Δε σκέφτομαι να τα παρατήσω και να βγω στη σύνταξη. Δεν έχει έρθει το πλήρωμα του χρόνου. Τουλάχιστον όχι ακόμα.
Η συνέντευξη του Harvey Keitel δόθηκε στο περιοδικό Esquire και δημοσιεύθηκε στα Μαθήματα Ζωής του τεύχος Μαρτίου του 2016.
http://gr.askmen.com/
