Γράφει ο Γιάννης Χατζηιωαννίδης
Το βράδυ της 6ης Νοεμβρίου, η Τούμπα έζησε ακόμη μία ευρωπαϊκή παράσταση. Ο ΠΑΟΚ διέλυσε τη Γιούνγκ Μπόις με 4-0, σε μια εμφάνιση που ξεχείλιζε αυτοπεποίθηση, ενέργεια και δημιουργικότητα. Όμως η βραδιά αυτή δεν ανήκε μόνο στους οπαδούς του Δικεφάλου του Βορρά. Ανήκε σε όλους όσοι αγαπούν το ποδόσφαιρο, σε όλους όσοι κοιτάζουν την οθόνη όχι απλώς για να δουν ένα παιχνίδι, αλλά για να γευτούν τέχνη. Γιατί υπάρχει ένας παίκτης που ενώνει κάθε φίλαθλο, ανεξαρτήτως χρωμάτων. Ο Γιάννης Κωνσταντέλιας ή όπως τον αποκαλούν με στοργή, ο «Ντέλιας». Ο πιτσιρικάς από τον Βόλο έχει εξελιχθεί σε φαινόμενο. Ο τρόπος που χαϊδεύει την μπάλα, η κομψότητα των κινήσεών του, η έμπνευση που κουβαλά σε κάθε επαφή… όλα φωνάζουν πως πρόκειται για έναν καλλιτέχνη του παιχνιδιού. Είναι απ’ αυτούς τους ποδοσφαιριστές που δεν παίζουν απλώς, αλλά δημιουργούν. Κάθε του ντρίμπλα είναι μικρό ποίημα, κάθε του πάσα ένα σκίτσο ακριβείας πάνω στον καμβά του γηπέδου. «Τι χαρισματικό δεκάρι! Ο Γιάννης Κωνσταντέλιας, ένα 22χρονο υπερταλέντο της Ελλάδας. Υπέροχες ντρίμπλες, εκπληκτικές πάσες. Και το γκολ 3-0 ως το κερασάκι στην τούρτα», έγραψε χαρακτηριστικά ελβετικό ΜΜΕ. Η διεθνής αναγνώριση για τον νεαρό Έλληνα ήρθε φυσιολογικά, γιατί τα χαρίσματα δεν κρύβονται.
Ένας ΠΑΟΚ που δεν σταματά να εξελίσσεται
Ο Κωνσταντέλιας είναι, φυσικά, ο μαέστρος αυτής της ορχήστρας. Αλλά η νίκη επί της Γιούνγκ Μπόις αποκάλυψε κάτι ακόμη πιο σημαντικό: έναν ΠΑΟΚ που έχει βάθος, συνοχή και όραμα. Μια ομάδα που δεν εξαρτάται πια από ένα πρόσωπο, αλλά έχει πολλούς πρωταγωνιστές. Δύο εξ αυτών, οι Ιταλοί δανεικοί του, έδειξαν ότι έχουν έρθει για να μείνουν. Ο Αλεσάντρο Μπιάνκο και ο Αλεσάντρο Βολιάκο – οι δύο «Αλεσάντρο» του Ταμπόρδα – υπήρξαν απόλυτα καθοριστικοί. Ο πρώτος άνοιξε το σκορ, σφραγίζοντας με το γκολ του την άνοδο που δείχνει στα τελευταία παιχνίδια. Δεν ήταν μόνο το τελείωμά του που τράβηξε τα βλέμματα, ήταν η ωριμότητα στις αποφάσεις του, η κίνηση χωρίς την μπάλα, το πώς δένει με τους υπόλοιπους. Δείχνει πως άφησε πίσω το στάδιο της προσαρμογής και έχει μπει για τα καλά στο πνεύμα της ομάδας.
Και μετά υπάρχει ο Βολιάκο. Ο ήσυχος, συγκεντρωμένος Ιταλός που στο χορτάρι μεταμορφώνεται σε αρχηγό. Μαζί με τον Μιχαηλίδη συνέθεσαν ένα αλάνθαστο δίδυμο στο κέντρο της άμυνας. Δυναμικός, ψύχραιμος, με άψογο διάβασμα του παιχνιδιού, έδειξε γιατί θεωρείται γέννημα της ιταλικής σχολής, εκεί όπου το τάκλιν είναι επιστήμη και η θέση στην άμυνα τιμή. Ο Βολιάκο δεν παίζει για να φαίνεται· παίζει για να εμπνέει ασφάλεια. Και αυτό είναι το είδος του αμυντικού που κάθε ομάδα χρειάζεται για να στηρίξει πάνω του την επόμενη μέρα.
Το παρόν και το μέλλον του Δικεφάλου
Οι δύο Ιταλοί αποκτήθηκαν ως δανεικοί – ο Μπιάνκο από τη Φιορεντίνα, ο Βολιάκο από την Τζένοα – με ρήτρες αγοράς που μοιάζουν πλέον περισσότερο με… ευκαιρία παρά με ρίσκο. Για τον δεύτερο, μάλιστα, πληροφορίες αναφέρουν πως η ρήτρα δεν ξεπερνά το 1,5 εκατομμύριο ευρώ. Αν συνεχίσει έτσι, η απόκτησή του θα μοιάζει με επένδυση-χρυσάφι. Είναι 27 ετών, στο απόγειο της ποδοσφαιρικής ωριμότητας, και ο ΠΑΟΚ χρειάζεται έναν νέο ηγέτη για την άμυνά του, ειδικά με δεδομένο πως ο πολύπειρος Λόβρεν οδεύει προς το φινάλε της καριέρας του.
Και εδώ βρίσκεται η ουσία: ο ΠΑΟΚ του Ταμπόρδα δεν είναι μόνο μια ομάδα που νικά. Είναι μια ομάδα που χτίζεται. Που δίνει χώρο στους νέους, αλλά και επενδύει έξυπνα σε όσους μπορούν να προσφέρουν ουσία. Έχει ισορροπία ανάμεσα στη φρεσκάδα και την εμπειρία, στη φαντασία και τη σταθερότητα. Κι όταν υπάρχει ένας δημιουργός σαν τον Κωνσταντέλια να δίνει ρυθμό, το σύνολο αποκτά ψυχή.
Ένας παίκτης, ένα χαμόγελο για όλη την Ελλάδα
Ίσως εκεί να βρίσκεται και η μαγεία του. Ο «Ντέλιας» δεν είναι απλώς το δεκάρι του ΠΑΟΚ. Είναι ο παίκτης που μας κάνει όλους να ξαναθυμόμαστε γιατί αγαπήσαμε το ποδόσφαιρο. Γιατί μπροστά του το παιχνίδι επιστρέφει στην παιδική του αθωότητα, εκεί όπου μετρούσε μόνο η ομορφιά της στιγμής, η πάσα που δεν περιμένεις, το χαμόγελο μετά το γκολ.
Ο ΠΑΟΚ αυτή τη στιγμή πετά. Τρέχει ένα σερί επτά νικών, σκοράρει ασταμάτητα και γεμίζει υπερηφάνεια τους οπαδούς του. Μα πάνω απ’ όλα, προσφέρει κάτι που σπανίζει: ποδόσφαιρο που εμπνέει. Και όσο ο Κωνσταντέλιας συνεχίζει να ζωγραφίζει στο χορτάρι, το μόνο σίγουρο είναι πως όλη η Ελλάδα — φίλοι και αντίπαλοι — θα συνεχίσει να τον παρακολουθεί με το ίδιο βλέμμα θαυμασμού.
