Το ολυμπιακό στάδιο του Μονάχου είναι κόσμημα για την πόλη και αποτέλεσε ένα θαύμα της μηχανικής που ακόμα και σήμερα εντυπωσιάζει η διαφανής σκέπη του.
Γράφει ο Βασίλης Κυρίτσης
Ο χώρος πέριξ του σταδίου είναι τόπος μαζικής άθλησης. Είναι ένα δημόσιο έργο και οι κάτοικοι το απολαμβάνουμε.
Δύο ομάδες το είχαν ως έδρα. Ο γνωστή Bayern München και η Turn- und Sportverein München von 1860 e.V., γνωστή ως 1860 München.
Οι δύο ομάδες συνεργάστηκαν και κατασκεύασαν το Allianz Arena με ποσοστό 50%, με χορηγίες τις Allianz, Adidas και Audi και αποπληρωθηκε νωρίτερα. Αργότερα η 1860 München πούλησε το 50% για να αποφύγει την πτώχευση. Υπενθυμίζω ότι η Bayern München είναι λαϊκό σωματείο με το 25% των μετοχών να ανήκει σε ίσα μερίδια στις εταιρείες που ανέφερα. Πάμε στην γενική συνέλευση, ζητάμε το λόγο, μας δίνουν το μικρόφωνο και αναφέρουμε τα κακώς κείμενα προτείνοντας λύσεις, χωρίς να περιοριζομαστε στην γκρίνια. Έχω δει γριές 80 χρόνων να είναι ατεγκτες στην κριτική και να μιλάνε για το μέλλον του συλλόγου λες και θα ζήσουν αλλά 40 χρόνια. Αλλά έτσι είναι. Η ομάδα μας είναι άξια κληρονομιάς.
Στην Γερμανία όταν μια ομάδα πτωχεύει το κράτος δεν ασχολείται. Στην Γερμανία το κράτος δεν είναι υποχρεωμένο να φτιάχνει γήπεδα για επαγγελματικές ομάδες.
Οι διαμαρτυρίες ομάδων για το ολυμπιακό στάδιο της Αθήνας είναι άκυρες. Αποτελούν αντικείμενο πολιτικής δυστυχώς. Κι όταν η πολιτική ανακατεύεται με το ποδόσφαιρο, τότε δεν έχεις ούτε πολιτική, ούτε ποδόσφαιρο.
