Λίγες ημέρες πριν τις εθνικές εκλογές και παρόλη την κρισιμότητα τους, θα επιλέξω αυτή την εβδομάδα να ασχοληθώ με το πάντα επίκαιρο θέμα της Ποντιακής Γενοκτονίας. Τη 19η Μαΐου, δεν τιμούμε απλά την μνήμη των 353.000 Ελλήνων του Πόντου, που βρήκαν οικτρό θάνατο από τους Νεότουρκους και τους Κεμαλικούς, αλλά ζητάμε από την Τουρκία, που προσπαθεί να παρουσιάσει ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό προφίλ ως μέλος του ΝΑΤΟ και ως υπό ένταξη μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης (και ας έχει απομακρυνθεί το ενδεχόμενο), να ακολουθήσει το γερμανικό παράδειγμα και να παραδεχθεί τις γενοκτονίες που έχει διαπράξει (Πόντος, Μικρά Ασία, Αρμένιοι, Ασσύριοι κ.α), να ζητήσει συγγνώμη στην ανθρωπότητα και να δώσει πειστικές διαβεβαιώσεις ότι δεν θα τις επαναλάβει.
Όπως δείχνει όμως η παρούσα κατάσταση, αυτή η ημέρα δεν είναι κοντά και η Τουρκία του Ερντογάν ή του Κιλιτσντάρογλου δεν έχει καμία διάθεση για αυτοκριτική, αλλά μάλλον το αντίθετο αν κρίνουμε την στάση της στην Συρία, στο Κουρδικό και στο Αιγαίο.
Η αναγνώριση γενοκτονίας από την Τουρκία δεν είναι ένα θέμα που αφορά το παρελθόν, δεν είναι ένα μνημόσυνο στην ιστορία. Αφορά και το παρόν αν κρίνουμε από όσα συμβαίνουν τα τελευταία 10 χρόνια στη γειτονιά μας. Και θα είναι μία πρόκληση για το νέο Πρόεδρο της Τουρκίας να συνδέσει χωρίς αστερίσκους την Τουρκία με το διεθνές δίκαιο και να τη γλιτώσει από τα εγκλήματα του παρελθόντος. Μόνο έτσι θα τη φέρει στο σήμερα, στη Δύση, στην πρόοδο.
Εμείς οι Πόντιοι οφείλουμε στους Παππούδες μας που σκοτώθηκαν, ορφάνεψαν και ξεριζώθηκαν από τις ωμότητες του Μουσταφά Κεμάλ και του αιμοσταγούς Τοπάλ Οσμάν. Το χρέος της δικαίωσης των προγόνων μας δεν είναι εύκολο και παρόλα τα βήματα που έχουμε κάνει είμαστε ακόμα στην αρχή.
Χρειάζεται ενότητα, στοχοπροσήλωση, συστηματική έρευνα και μια ενιαία στάση όλων μας στον τρόπο που παρουσιάζουμε το δίκαιο αίτημα μας. Καμιά ευκαιρία δεν πρέπει να πάει χαμένη, κανένας πολιτισμένος άνθρωπος δεν πρέπει να μην γνωρίζει το έγκλημα που διέπραξε η Τουρκία τότε και αρνείται να ζητήσει συγγνώμη σήμερα. Κανείς μας δεν περισσεύει, ας γίνουμε όλοι απόστολοι αυτής της ευγενικής και ιερής προσπάθειας.
ΥΓ. Όλοι μπορούν την κατάλληλη στιγμή να είναι χρήσιμοι. Το παράδειγμα του Δημάρχου Θεσσαλονίκης Κωνσταντίνου Ζέρβα, (που ενώ δεν είναι ποντιακής καταγωγής ο ίδιος, έχει πάντα το θέμα της Γενοκτονίας ψηλά στην ατζέντα) είναι διαφωτιστικό. Με κάθε ευκαιρία γνωστοποιεί σε ξένους επισκέπτες (ακόμα και στον Αμερικανό Πρέσβη) το θέμα της αναγνώρισης της γενοκτονίας, ενώ ενημέρωσε και όλες τις αδελφοποιημένες πόλεις για το δίκαιο αγώνα μας.
*Ο Κώστας Παρχαρίδης είναι ιδιοκτήτης της Chalkos Gallery και υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος με την παράταξη “Ναι στη Θεσσαλονίκη” του Δημάρχου Κωνσταντίνου Ζέρβα
