Το Ίντερνετ φτιάχτηκε για να ενώνει ανθρώπους, να τους φέρνει πιο κοντά, γρήγορα και άμεσα. Τώρα μαθαίνει να ζει χωρίς αυτούς. Τα δεδομένα και οι μηχανές είναι οι πρωταγωνιστές της εποχής. Αλγόριθμοι και γλώσσες τεχνητής νοημοσύνης παίζουν τον ρόλο του δημιουργού και, παρότι παραμένουν ακόμη υπό τον έλεγχό μας (ακολουθώντας με ευλάβεια τα prompts μας), η τάση αυτονόμησής τους μεγαλώνει. Είναι, όμως, η εποχή της τεχνητής νοημοσύνης το τέλος της ανθρώπινης παρουσίας στο Διαδίκτυο; Οχι. Είναι απλώς το τέλος της αποκλειστικότητάς της. Για πρώτη φορά, το Διαδίκτυο γεμίζει με περιεχόμενο που δεν χρειάζεται ανθρώπινο χέρι για να υπάρξει. Κείμενα, εικόνες, βίντεο, σχόλια εμφανίζονται μπροστά μας και δεν είναι χειροποίητης παραγωγής.
Και όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι η ανθρώπινη δημιουργία χάνει αξία· σημαίνει ότι αποκτά νέο νόημα. Όταν όλα μπορούν να παραχθούν, αυτό που μετρά δεν είναι η παραγωγή, αλλά η πρόθεση, το concept, η σύλληψη, η προσέγγιση. Η τεχνητή νοημοσύνη δεν αντικαθιστά τη φαντασία· της δίνει περισσότερα εργαλεία. Ο αλγόριθμος δεν έχει επιθυμία, δεν έχει αγωνία, δεν έχει συναισθήματα και δεν προβλέπεται να τα αποκτήσει. Εκεί ερχόμαστε εμείς: τα ανθρώπινα όντα που, σε αντίθεση με οποιοδήποτε άλλο φυσικό ή τεχνητό ον, μπορούμε να νιώσουμε. Η AI μπορεί να γράψει ένα μυθιστόρημα, αλλά δεν μπορεί να δώσει νόημα σε μια ιστορία ζωής. Ούτε μπορεί να συγκινηθεί από αυτή.
Οι μηχανές προβλέπουν, αλλά δεν θαυμάζουν. Απαντούν, αλλά δεν σκέφτονται.
Το Ιντερνετ όντως αλλάζει. Οχι γιατί οι άνθρωποι θα φύγουν, αλλά γιατί θα αλλάξει ο τρόπος με τον οποίο θα υπάρχουν μέσα σε αυτό. Η Google ήδη προσπαθεί να εξηγήσει σε εκδότες και επιχειρήσεις ότι δεν θα αναζητούμε με τον ίδιο τρόπο απαντήσεις. Θα συνεχίσουμε να τις ψάχνουμε (όπως από την πρώτη μέρα εμφάνισης του ανθρώπου στη Γη) αλλά με διαφορετικά εργαλεία. Πάντα έτσι δεν συνέβαινε; Κάποτε κοιτούσαν τον ουρανό με γυμνά μάτια και έβγαζαν αυθαίρετα συμπεράσματα· σήμερα προσομοιώνεται η ζωή ενός ατόμου για να αναλυθεί επακριβώς η ίδια η ζωή. Ισως, λοιπόν, η «εποχή μετά τους ανθρώπους» να είναι η στιγμή που ο άνθρωπος σταματά να φοβάται τη μηχανή και τη βλέπει ως μέσο για να φτάσει στον τελικό σκοπό: την κατανόηση όσων συμβαίνουν γύρω του. Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι και το ίδιο το Ιντερνετ ξύπνησε φόβους και άγρια ένστικτα όταν εμφανίστηκε· όμως η τιθάσευσή του οδήγησε την ανθρωπότητα στη μεγαλύτερη πρόοδο όλων των εποχών. Ούτε η τεχνητή νοημοσύνη είναι κάτι που πρέπει να φοβόμαστε. Πρέπει, όμως, να την τιθασεύσουμε κι αυτή. Όπως τόσα και τόσα στην ανθρώπινη ιστορία.
ΠΗΓΗ: ΤΟ ΒΗΜΑ
