Υπάρχει το άγιο δισκοπότηρο; Και αν ναι, που μπορει να βρίσκεται; Για χιλιάδες χρόνια υπάρχουν άνθρωποι που αναζητούν ένα από τα πιο ιερά αντικείμενα στην ιστορία της ανθρωπότητας, και ίσως ο μύθος του να οδηγεί όσους το αναζητούν σε πραγματικές τοποθεσίες. Οι μύθοι για το άγιο δισκοπότηρο έχουν ξεκινήσει εδώ και πολλούς αιώνες. Αρκετός κόσμος μάλιστα αναρωτιέται αν υπάρχει, τότε που θα μπορούσε να είναι κρυμμένο;
Το άγιο δισκοπότηρο μεγάλωνε με το πέρασμα των χρόνων τον μύθο του, στον οποίο αναμειγνύονται ιστορικά γεγονότα με θρησκευτικές πεποιθήσεις, και ακόμα και θεωρίες συνωμοσίας, αφού αμέτρητες αποστολές έχουν βαλθεί κατά καιρούς να το ανασύρουν από τη λήθη, από τους Ναΐτες Ιππότες και τους Ναζί μέχρι και τον… Ιντιάνα Τζόουνς
Υπάρχει το άγιο δισκοπότηρο; Τι ήταν;
Ενώ υπάρχουν θεωρίες που αναφέρουν πως το άγιο δισκοπότηρο δεν ήταν παρά οι απόγονοι του Ιησού, η θεωρία που επικρατεί είναι πως όντως το κύπελλο αυτό ήταν ένα πραγματικό αντικείμενο που υπάρχει μέχρι και σήμερα. Η ερώτηση όμως είναι που βρίσκεται. Δυστυχώς φαίνεται πως σχεδόν κανείς δεν γνωρίζει την απάντηση σε αυτό το ερώτημα, ειδικότερα από την στιγμή που δεν γνωρίζουμε καν τι ήταν στην πραγματικότητα το άγιο δισκοπότηρο. Το αρχαίο αντικείμενο έχει περιγραφεί ανά τους αιώνες ως κύπελλο, πιάτο, δισκοπότηρο, χρυσό μπολ, πιατέλα, ασημένια λεκάνη, και γενικότερα ως αντικείμενο με θαυματουργές ιδιότητες.
Μερικοί περιγράφουν πως το κύπελλο αυτό χρησιμοποιήθηκε ώστε να μαζέψουν το αίμα και τον ιδρώτα του Ιησού κατά την διάρκεια της σταύρωσης του. Συχνότερα όμως συνδέεται άρρηκτα με το δισκοπότηρο που χρησιμοποίησε για το κρασί στον τελευταίο Δείπνο. Ανά τους αιώνες υπάρχουν αντικείμενα που κάποιοι υποστήριξαν πως είναι το Άγιο δισκοπότηρο. Έτσι υπάρχουν κάποιες τοποθεσίες, που αν υπήρξε ποτέ, θα μπορούσαν να το κρατούν καλά φυλαγμένο. Οπότε που θα μπορούσε να βρίσκεται το Άγιο δισκοπότηρο;
Που βρίσκεται το άγιο Δισκοπότηρο;
Το κύπελλο του Καθεδρικού ναού της Βαλένθια φυλάσσεται στο χρυσό παρεκκλήσι πίσω από γυαλί, όμως δεν μοιάζει με τίποτα σαν ένα αντικείμενο του 1ου μ.χ αιώνα. Το ιερό σημείο του δισκοπότηρου είναι το κύππελο στην κορυφή που είναι φτιαγμένο από βαθυκόκκινο αχάτη. Η βάση, τα χερούλια καθώς και τα κοσμήματα προστέθηκαν αιώνες αργότερα μετά την μερική καταστροφή του από κάποια μεσαιωνική πυρκαγιά.
Το άγιο δισκοπότηρο στον Καθεδρικό Ναό της Valencia
Σύμφωνα με την θεωρία το κύπελλο χρησιμοποιήθηκε από τον Ιησού στον τελευταίο δείπνο και ταξίδεψε μαζί με τον άγιο Πέτρο στην Ρώμη. Λίγο καιρό αργότερα μεταφέρθηκε στην Ισπανία από ένα στρατιώτη του Βατικανού, όπου και τοποθετήθηκε στον Καθεδρικό της Βαλένθια. Η θεωρία αυτή ίσως βασίζεται σε αρχαιολογικά στοιχεία και όχι σε φανταστικές εξιστορήσεις, αφού το κύπελλο χρονολογείται στον 3 π.χ έως τον 2 αιώνα μ.χ και κατασκευάστηκε στην Μέση ανατολή. Έτσι είναι πολύ πιθανό να ήταν στην κατοχή του Ιησού και των μαθητών του. Πριν φτάσει στον Καθεδρικό ναό της Βαλένθια όμως, έμεινε για λίγο στο αρχαίο μοναστήρι του San Juan de la Peña.
Το μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου χτίστηκε μεταξύ του 920 και του 1190, και μοιάζει με φρούριο, όντας ένα από τα πιο ασφαλή σημεία για να αποθηκευτούν κειμήλια για πάνω από μία χιλιετία.
Η ιστορία αναφέρει πως ο Ρωμαίος στρατιώτης που είχε στην κατοχή του το άγιο δισκοπότηρο το μετέφερε στην ισπανία, όπου και το έκρυψε στο μοναστήρι προκειμένου να το προφυλάξει από μία μαυριτανική εισβολή. Μία άλλη σχολή σκέψης όμως, που σχετίζεται με την τοποθεσία του Άγιου δισκοπότηρου αναφέρει πως οι ιστορίες πηγάζουν από λογοτεχνικές αναφορές όπως τις ιστορίες του Βασιλιά Αρθούρου και των Ιπποτών της στρογγυλής τραπέζης.
Η πρώτη λογοτεχνική αναφορά σχετικά με το άγιο δισκοπότηρο έγινε από τον ποιητή Κρετιέν ντε Τρουά στα τέλη του 12ου Αιώνα. Όμως συνδέθηκε με τον Χριστιανισμό από ένα μεταγενέστερο μύθο του Ρομπέρ ντε Μπορόν, που επικεντρώνεται στον Ιωσήφ της Αριμαθαίας. Εκείνος λέγεται πως ήταν ο μαθητής που συνέλεξε το αίμα και τον ιδρώτα του Ιησού πάνω στον σταυρό, πριν ενταφιαστεί. Αυτή είναι και η ιστορία που συνέδεσε το άγιο δισκοπότηρο με το κύπελλο του τελευταίου δείπνου, όπου σύμφωνα με το θρύλο ο Ιωσήφ μετέφερε στο Glastonbury, όπου και ίδρυσε την πρώτη Χριστιανική Εκκλησία της Βρετανίας. Ο θρύλος του Ντε μπορόν ενσωματώθηκε σε αυτούς του Αρθούρου, αφού οι ιππότες της στρογγυλής τραπέζης αναπτύχθηκαν στον θρύλο του τραπεζιού που έφτιαξε ο Ιωσήφ προς τιμήν του τελευταίου δείπνου.
Ο θρύλος συνεχίζει αναφέροντας πως ο Ιωσήφ μετέπειτα έκρυψε το άγιο δισκοπότηρο σε ένα μυστικό μέρος στο Chalice Well, που σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει το πηγάδι του δισκοπότηρου, που βρίσκεται στους πρόποδες του Glastonbury Tor, του λόφου του Glastonbury. Μερικοί πιστεύουν πως το κόκκινο χρώμα του νερού που αναβλύζει από το πηγάδι αυτό, αντιπροσωπεύει το αίμα του Ιησού ή τα σκουριασμένα καρφιά που χρησιμοποιήθηκαν στην σταύρωσή του.
Κατά την διάρκεια του μεσαίωνα ο μύθος και η πραγματικότητα άρχισαν να συγχωνεύονται καθώς το άγιοδισκοπότηρο εμφανιζόταν συνεχώς ως πραγματικό και ιστορικό γεγονός. Σήμερα το Glastonbury είναι γεμάτο μύθους. Αρκετοί θεωρούν πως το ίδιο το Tor είναι η μυθική Άβαλον και το σημείο ταφής του Βασιλιά Αρθούρου και της Γκουίνεβιρ. Πολλοί Αρχαιολόγοι όμως αναφέρουν πως αυτός ο ισχυρισμός κατασκευάστηκε από τους μοναχούς του Αβαείου κατά τον 12ο αιώνα μετά από μία οικονομική κρίση.
Το άγιο δισκοπότηρο και η αναζήτησή του εμπλέκονται έτσι στους θρύλους του Αρθούρου που αναφέρουν ότι ήρωες όπως ο Λάνσελοτ ταξίδεψαν την Βρετανία ώστε να ανακαλύψουν το ιερό κύπελλο και ένα μυστηριώδες κάστρο. Το κάστρο του δισκοπότηρου σε αυτές τις ιστορίες είναι εντελώς μυθολογικό, όμως ενέπνευσε τις φήμες σχετικά με πραγματικές τοποθεσίες που θα μπορούσαν να κρύβουν το άγιο δισκοπότηρο. Μία από αυτές είναι το κάστρο του Μονσεγκύρ που είναι πιά μία σειρά από πανέμορφα χαλάσματα στα βουνά της Γαλλίας.
Τα χαλάσματα του κάστρου του Μονσεγκύρ βρίσκονται στο σημείο του φρουρίου που χτίστηκε τον 13ο αιώνα και ήταν κάποτε το κέντρο της Εκκλησίας του Καθαρισμού, μιας χριστιανικής σέχτας των καθαρών ή Αλβιγινων. Η θρησκευτική σέκτα βασιζόταν στις χριστιανικές ρίζες, αλλά με στοιχεία που προέρχονταν από τον Γνωστικισμό. Αυτό το κάστρο λέγεται πως διατηρούσε στο εσωτερικό του διάφορους αρχαίους θησαυρούς, και μέσα σε αυτούς βρισκόταν το άγιο δισκοπότηρο. Το κάστρο του Μονσεγκύρ θεωρείται πως ήταν το κάστρο του δισκοπότηρου στο επικό βιβλίο Parzival, όπου το δισκοπότηρο κλάπηκε από το κάστρο όταν αυτό κατακτήθηκε από τον Βασιλικό στρατό των Γάλλων.
Οι μεσαιωνικοί θρύλοι του Ιωσήφ και του Αρθούρου συσχετίστηκαν επίσης με τους μυστηριώδεις Ναΐτες Ιππότες, την αρχαία θρησκευτική ομάδα που θεωρούνται οι φρουροί του άγιου δισκοπότηρου.
Οι Ναΐτες Ιππότες σχηματίστηκαν το 1120 ως μία ομάδα μοναχών στην Ιερουσαλήμ, με κέντρο τον Ναό του Σολομώντα, κοντά στο σημείο ταφής του Ιησού. Λέγεται πως οι Ναΐτες έσκαβαν γύρω από τον ναό αναζητώντας ιερά αντικείμενα, έτσι μία θεωρία αναφέρει πως με αυτό τον τρόπο ανακάλυψαν το άγιο δισκοπότηρο. Στην συνέχεια το μετέφεραν στην Βρετανία όπου και καταδιώχθηκαν από την 1η σταυροφορία, καταλήγοντας να το κρύβουν σε διάφορες μυστικές περιοχές της Ευρώπης και της βόρειας Αμερικής.
Το μυστήριο γύρω από τους Ναΐτες ιππότες που κρατούσε για χρόνια ήταν η κατάλληλη αφορμή για τους αναζητητές του άγιου δισκοπότηρου, και σύντομα ξέσπασαν φήμες, θρύλοι, ιστορίες και συνωμοσίες. Μερικοί πιστεύουν πως οι Ναΐτες άφησαν επίτηδες τον θρύλο να εξελίσσεται, προωθώντας τον ή γράφοντας ιστορίες σχετικές με το άγιο δισκοπότηρο και την αναζήτησή του.
Μετά την περίοδο της Αναγέννησης οι θρύλοι για το δισκοπότηρο έσβησαν προσωρινά. Ο μύθος του όμως επανήλθε στην όπερα του Βάγκνερ με τίτλο Parsifal το 1882, δίνοντας χώρο για νέα αναζήτηση του ιερού κειμηλίου στην πιο σύγχρονη εποχή. Λέγεται μάλιστα πως το άγιο δισκοπότηρο αναζητήθηκε ακόμα και από τους Ναζί, ενώ ο θρύλος πήρε φωτιά όταν ο Νταν Μπράουν έγραψε το Best seller του “Ο Κώδικας Ντα βίντσι”, που όμως επηρεάστηκε βαθιά από το βιβλίο “Holy Blood, Holy Grail” του 1982.
Ο Κώδικας Ντα Βίντσι ενίσχυσε τον μύθο πως οι Ναΐτες ιππότες έκρυβαν το άγιο δισκοπότηρο κάτω από το παρεκκλήσι του Ρόσλιν στην Σκωτία. Σε αυτή την θεωρία όμως το άγιο δισκοπότηρο μεταφράζεται ως η σωρός της Μαρίας Μαγδαληνής που στο σύμπαν του Dan Brown ήταν η κρυφή σύζυγος του Ιησού. Έτσι το μεγάλο μυστικό ήταν οι βασιλικοί απόγονοι του Θεανθρώπου.
Το μικροσκοπικό παρεκκλήσι του Ρόσλιν που χτίστηκε τον 15ο Αιώνα είναι ένα κομβικό σημείο ενδιαφέροντος για τους λάτρεις των θεωριών συνωμοσίας, και όσους μελετούν τον Εσωτερισμό και τον Αποκρυφισμό. Έχει συνδεθεί με τους Ναΐτες Ιππότες, τους Τέκτονες αλλά και τους Ιλλουμινάτι. Αυτό συνέβη κυρίως γιατί το εσωτερικό του είναι γεμάτο από μυστήρια και παράξενα γλυπτά που ποικίλουν από Σκανδιναβικές παγανιστικές φιγούρες, σε χριστιανικές εικόνες αλλά και την σφραγίδα των Ναϊτών Ιπποτών. Αυτές οι λεπτομέρειες κάνουν το εσωτερικό του ένα από τα πιο παράξενα της Ευρώπης.
Ο μύθος αναφέρει πως μία ομάδα από Ναΐτες συγκεντρώθηκαν στην Σκωτία με τον θησαυρό, και έκρυψαν τον χρυσό και τα ιερά κειμήλια (με το άγιο δισκοπότηρο να βρίσκεται ανάμεσά τους) σε διάφορες τοποθεσίες. Μία από αυτές ήταν ο θόλος στο παρεκκλήσι του Ρόσλιν. Αν και αυτή η θεωρία έχει απομυθοποιηθεί από σκεπτικιστές, παραμένει ο κεντρικός θρύλος για το Άγιο δισκοπότηρο μέχρι και σήμερα.
Κάποιος που αναζητά το άγιο δισκοπότηρο όμως αξίζει να αναρωτηθεί: Μήπως οι Ναΐτες Ιππότες δεν ανακάλυψαν ποτέ το ιερό κύπελλο στην Ιερουσαλήμ; Αυτή η πιθανότητα δεν είναι ελκυστική για τους θρύλους που αναπτύχθηκαν, όμως αν έγινε έτσι, ίσως το άγιο δισκοπότηρο να βρίσκεται θαμμένο κάπου στα δαιδαλώδη τούνελ και τους υπονόμους που απλώνονται κάτω από την ιερή πόλη.
Ένα από αυτά τα αρχαία τούνελ που χτίστηκαν πάνω από 2000 χρόνια πριν ώστε να στηρίξουν το ύψος του δυτικού τείχους που περικυκλώνει το Όρος του ναού εξερευνήθηκε μόλις τον 19ο Αιώνα. Μάλιστα οι Αρχαιολόγοι ακόμη και σήμερα πραγματοποιούν ανασκαφές κάτω από το τείχος και έχουν ανακαλύψει αρκετά αρχαία αντικείμενα. Υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν πως κάτω από το όρος βρίσκεται θαμμένη η κιβωτός της διαθήκης, και ίσως και το άγιο.
Το σίγουρο είναι πως ακόμα και αν το άγιο δισκοπότηρο βρίσκεται εκεί έξω σε κάποια τοποθεσία, ίσως κανείς να μην μπορέσει να αποδείξει πως όντως είναι το ιερότερο κειμήλιο στην ιστορία. Αυτή είναι εξάλλου η ομορφιά μίας τέτοιας αναζήτησης. Όσο μεγαλώνει ο θρύλος για το άγιο δισκοπότηρο, τόσο περισσότεροι άνθρωποι θα το αναζητούν..
