Στα τέλη του 14ου αιώνα, η βυζαντινή αυτοκρατορία υπό τον Μανουήλ Β’ Παλαιολόγο, βρίσκεται σε καθεστώς υποτέλειας στους Οθωμανούς, και αποτελείται μονάχα από την Κωνσταντινούπολη, την Θεσσαλονίκη, τον Μυστρά και τις γύρω από αυτές τις πόλεις περιοχές.
Ο Μανουήλ Β’ αποφασίζει να αυτονομηθεί, αρχίζει να ζητάει βοήθεια από την Δύση και οι Οθωμανοί αρχίζουν την επιθετική πολιτική απέναντι στα απομεινάρια της επίσημης βυζαντινής αυτοκρατορίας.
Ο αυτοκράτορας είχε 6 υιούς με την πριγκήπισσα της Ν.Α. Σερβίας, Ελένη Δραγάση:
α) Ιωάννης Η’, ο διάδοχος του θρόνου, ο οποίος ως αυτοκράτορας συγκάλεσε συμβούλιο στην Φερράρα και στην Φλωρεντία, για την ένωση των εκκλησιών, που στην ουσία ήταν μια διαπραγμάτευση της παράδοσης της βυζαντινής αυτοκρατορίας στην Δύση. Η ορθόδοξη εκκλησία το απέρριψε κατηγορηματικά. Παρέδωσε την Θεσσαλονίκη στους Βενετούς για να την προστατέψουν από τους Οθωμανούς, όμως την ύστατη ώρα την εγκατέλειψαν. Η τελευταία σταυροφορία που οργανώθηκε κατά των Τούρκων ήταν αποτυχημένη και ο Ιωάννης Η’ πέθανε λίγο μετά.
β) Θεόδωρος Β’, ήταν δεσπότης του Μυστρά και θεωρούταν προστάτης των γραμμάτων. Υπό των ημερών του ο Μυστράς γνώρισε μεγάλη πολιτιστική λάμψη, όμως πάντα βρισκόταν υπό την σκιά των αδερφών του.
γ) Ανδρόνικος, δεσπότης της Θεσσαλονίκης. Ο Ανδρόνικος ήταν ασθενικός και μετέπειτα λεπρός. Υπό των ημερών του η Θεσσαλονίκη κατακτήθηκε, και ο ίδιος λέγεται ότι έγινε μοναχός ή στην Πόλη ή στο Άγιο Όρος, όπου και απεβίωσε.
δ) Κωνσταντίνος ΙΑ’, ο τελευταίος αυτοκράτορας, κατάφερε να καταλάβει σχεδόν όλα τα φράγκικα δουκάτα του Μωριά και το δουκάτο των Αθηνών, στέφθηκε Βασιλεύς Ρωμαίων, στον Μυστρά και όχι στην Πόλη, το 1449, διότι δεν απέρριπτε την Ένωση των Εκκλησιών και φοβόταν μια τυχόν εξέγερση των ανθενωτικών. Έπειτα μετέβη στην Πόλη, όπου το 1453, στην τελευταία από τις πολλές πολιορκίες των Οθωμανών, πεθαίνει μαχόμενος.
ε) Δημήτριος, ο οποίος μετά τον θάνατο του Κων/νου μοιράστηκε τον Μωριά με τον μικρό Θωμά. Ο Δημήτριος ήταν φιλότουρκος σκληρός αρχοντας, και μισούσε τον Θωμά. Η έδρα του ήταν ο Μυστράς, και όταν εξεγέρθηκαν εναντίον του, οι Τούρκοι τον βοήθησαν. Τα τελευταία χρόνια του τα έζησε ως μοναχός στην Ανδριανούπολη.
στ) Θωμάς, είχε έδρα την Πάτρα και ήταν αυτός που κατείχε τον τίτλο του Βασιλέα Ρωμαίων, μετα τον θάνατο του Κων/νου. Ήταν φιλοδυτικός και μετά την κατάκτηση του Μωριά από τον Μωάμεθ Β’, κατέφυγε στην Ρωμη παίρνοντας μαζί του και την Τίμια Κάρα του Αποστόλου Ανδρέα. Εκεί ζούσε με χορηγίες από τον Πάπα μέχρι να πεθάνει.
Είχε 4 παιδιά, από αυτά, ο μεγάλος υιός του Ανδρέας, πούλησε τον τίτλο του Βασιλέα Ρωμαίων στον Βασιλιά της Ισπανίας, έναν εθιμικό τίτλο που δεν τον χρησιμοποίησε επίσημα κανενας Ισπανός Βασιλιάς.
Η πρωτότοκη Ζωή μετονομάστηκε σε Σοφία και παντρεύτηκε τον Ιβάν Γ΄ μέγα δούκα της Μοσχοβίας, μεταλαμπαδεύοντας τα Βυζαντινά ήθη στην Ρωσική Αυλη. Ο εγγονός της ήταν ο Ιβάν Δ’ ο Τρομερός, που άλλαξε τον τίτλο του σε καίσαρα (tsar), διεκδικώντας ως Αυτοκράτορας των Ρωμαίων τη διαδοχή και υιοθετώντας τον δικέφαλο αετό ως θυρεό της Ρωσίας.
