Ούτε που θυμάμαι πως έμπλεξα και αγάπησα το ουίσκι. Αν και ένας άνδρας έχει μυριάδες λόγους για να δικαιολογήσουν την λατρεία του για το Ουΐσκι και την αληθινή και ξεχωριστή γεύση ενός single malt.
Γράφει ο Γιάννης Χατζηιωαννίδης
Είναι σαν να ανακαλύπτεις τον κόσμο από την αρχή. Και κάθε μεγάλη ανακάλυψη, δεν γίνεται ποτέ με παρέα. Την απολαμβάνεις μόνος σου. Θα μπορούσα πράγματι να σχολιάσω δεκάδες πράγματα σχετικά με την γεύση, την διαδικασία παραγωγής και τη μεγάλη συμβολή της ωρίμανσης των δρύινων βαρελιών, που δίνουν την κατεξοχήν γεύση στα καλά ουίσκι. Αλλά αυτό είναι ένα θέμα για τους ειδικούς. Οχι για εμένα.
Η μεγάλη αλήθεια, η φιλοσοφία που ακολουθούσε το ουίσκι είναι πως κάποια πράγματα δημιουργήθηκαν στη ζωή για να συνοδεύουν εσένα αποκλειστικά. Είναι κάτι που δεν το καταλαβαίνεις εύκολα οταν εισαι νεαρός.
Γιατί είναι μία ηλικία που σπανίως καλείσαι να βγάλεις το ποτήρι, να ανοίξεις ένα καλό μπουκάλι ουίσκι και ενώ χάνεσαι στην γεύση του, να ανατρέξεις στα γεγονότα που σημάδεψαν την ζωή σου. Και είναι λογικό. Είναι η ηλικία τέτοια που δεν βοηθάει σε αυτή την ιεροτελεστία.
Αλλά μεγαλώνω, οπως μεγαλώνουμε ολοι μας. Και όσο μεγαλώνω και βιώνω όλο και περισσότερα πράγματα, νιώθω την ανάγκη να βάλω απέναντι από το τραπέζι τον εαυτό μου, σαν να είμαι ένας καλός φίλος και να πέσω στην περισυλλογή. Αυτός είναι ένας από τους βασικούς λόγους που υπάρχει το ουίσκι. Νομίζω.
Το καλό ουίσκι δεν λέει ψέματα. Δεν χαϊδεύει αυτιά. Δεν υποστηρίζει την χαρισάμενη ζωή, αλλά την ζωή με τα πάντα της. Τα καλά και τα άσχημα. Τις χαρές και τις λύπες. Τα χαμόγελα και τα δάκρυα. Αυτό είναι το ουίσκι. Η αλήθεια που ξεκινάς να γνωρίζεις.
Το καλό ουίσκι πίνεται σκέτο. Αραιώνεται μόλις με μερικές σταγόνες νερό και τις περισσότερες φορές, σε καλά μπουκάλια, υπάρχει νερό από συγκεκριμένη πηγή για να το αραιώσεις. Δύσκολο αν το πίνεις σπίτι, εύκολο αν είσαι σε ψαγμένο whiskey bar.
Όσο περισσότερο πίνεις το ουίσκι, τόσο καλύτερα ξεχωρίζεις και καταλαβαίνεις την γεύση και τα αρώματα του. Και άνδρες με εμπειρία, μπορούν να καθοδηγήσουν σωστά τον κάθε ενα που θέλει να μπει στον κόσμο του ουίσκι.
Μέσα σε όλες τις δυσκολίες της καθημερινότητας, χρειάζεσαι χρόνο για τον εαυτό σου. Και ένα ποτήρι με καλό ουίσκι, είναι ο κατάλληλος φίλος που μπορεί να σε συνοδεύσει στις ώριμες σκέψεις σου. Χωρίς να σου πει ψέματα.
Τα χρόνια που ασχολούμαι με το ουίσκι έχουν υπάρξει ετικέτες, που έχουν καταφέρει να με συναρπάσουν και μου έχουν χαρίσει στιγμές που κανένα άλλο απόσταγμα δεν μου έχει χαρίσει, όμως κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και αυτό θα πρέπει να αποτελεί απαράβατο κανόνα για όλους. Ποτέ άλλωστε δεν έκρυψα την αδυναμία για το Macallan το Glenlivet, το Glenfiddich αλλά και για κάποιες Ιρλανδέζικες ετικέτες.